De diepere zin

De meeste mensen accepteren een wijze van leven die bestaat uit bezigheden als de kost verdienen, eventueel zorgen voor een gezin en opgaan in allerlei aards vermaak. Op zichzelf is daar niets mis mee, maar met name het streven naar inkomen die omvangrijker is dan direct noodzakelijk, met als gevolg overconsumptie, die weer een direct gevolg heeft voor het milieu. Dikwijls is te zien, dat mensen pas dieper gaan nadenken, zich allerlei dingen gaan afvragen, wanneer een noodlot toeslaat, wanneer zwaar lijden hen ten deel valt.

Het moment komt dan dat God wordt gevraagd; waarom juist hen dit overkomt of waaraan zij dit toch te danken hebben. Voorbij wordt gegaan aan het feit dat wat men overkomt niet van God komt, zelfs wordt voorbij gegaan aan het feit dat men zelf deze zaken heeft gecreëerd. Zo’n mens leeft uiterlijke omstandigheden, beleeft uiterlijke gebeurtenissen.

Dat is heel iets anders dan je op het leven richten vanuit innerlijke gedachten, gevoelens en intuïtie. Deze namelijk vormen a.h.w. de bouwstenen voor het innerlijk leven. Wanneer het leven wordt beleefd van binnenuit, wat betekent weloverwogen, met gevoel en bewust, dan worden de daaruit voortkomende ervaringen als voedsel voor de ziel. Wanneer een mens zich richt op roem en geld, op slechts uiterlijke schoonheid, dan slaat zo’n mens de plank mis; dan gaat deze mens aan de diepere zin van het leven voorbij.

Een diepere zin , zoals groei voor uzelf d.m.v. oprechte liefde en zorg voor een ander. Roem en uiterlijke schoonheid zijn stoffelijke verschijnselen en hebben geen echte betekenis voor uw ziel of geestelijk leven. Mensen die leven met de overtuiging dat het stoffelijk leven de enige werkelijkheid is, zullen op een bepaald moment vastlopen. Zij zullen op een gegeven moment gaan ervaren dat zij steeds minder raakvlakken hebben met hetgeen waar het werkelijk om zou moeten draaien. Want men komt steeds verder af te staan van de aansturing vanuit de ziel, die, wanneer deze aansturing niet meer kan worden ervaren, toenemend de zin van het leven doet verloren gaan. Dan komt men stuurloos, doelloos en verloren in het leven te staan.

Dan doet de ziel a.h.w. nog een uiterste poging om weer grip te krijgen op deze mens, door het creëren van een bepaalde omstandigheid in het leven. Met de bedoeling om bepaalde zaken te keren, of tot stilstand te brengen. Eerst nog voorzichtig, zich steeds herhalend soms, maar daarna steeds krachtiger. Soms, net zolang tot deze mens wakker wordt, zich bewust wordt van het feit dat het roer van het leven drastisch om moet. En natuurlijk zijn dit op zichzelf allemaal ervaringen die uiteindelijk de ziel zullen verrijken. Maar waarom, wanneer u dit beseft, dit alles zo onnodig zwaar maken.

De reden dat dit eenzijdige pad van stoffelijke rijkdom en roem, zeker wanneer dat ten kostte gaat van alles om u heen, niet leidt tot voldoening, komt omdat u uzelf hiermee vullen, feitelijk leidt tot leegte. Leegte van de ziel. Uw ziel die behoefte heeft zich te vullen met liefdevolle omgang met andere wezens, ja met alles om u heen. Het onbewust gaan van het pad van de stoffelijke rijkdom en roem leidt dikwijls naar de angst hierin tekort te schieten, waardoor het streven naar alsmaar meer ontstaat. Het meer bewuste pad, gevoed door de ziel, leidt naar geluk en blijdschap over het alles met anderen te delen. Delen in liefde, en van daaruit zal blijken dat er geen behoefte is aan streven omdat de liefde zichzelf genoeg is.