Het kan interessant zijn om af en toe terug te kijken. Bijvoorbeeld, onderstaande tekst van 26 jaren geleden.
“Wanneer je een verandering in jezelf ondergaat,
spelen dikwijls allerlei schuldgevoelens op.
“Doe ik dit wel goed”, of “kan ik dit eigenlijk wel maken”.
Ook “is dit wel een zuivere gedachte”.
Het boekje ‘De Profeet’ van Kahlil Gibran heeft mij
wat dat betreft, wijze lessen geleerd.
Geïnspireerd door zijn schrijven kwam ik tot het volgende:”
GOED EN KWAAD. december 1991
Naar het goede kan ik streven
als het kwade wordt uitgeband.
Zoek ik naar het kwade dan nog is het goed.
Want hoe kan ik naar het goede reiken,
als ik nooit het kwaad heb leren kennen?
Mijzelf hechten aan het aardse,
brengt mij niet verder naar het goede.
Het goede, is mij richten
op mijn innerlijk verlangen goed te doen.
Toch ben ik niet kwaad,
als ik mij in het zoeken daarnaar verlies.
Kwaad ben ik ook niet
wanneer ik mij wentel in wat ik vergaar.
Enkel ben ik dan nog niet bewust
van mijn zoektocht naar het goede.
Goed te doen
is niet meer dorsten naar het kwade.
Toch ben ik niet kwaad,
wanneer ik het goede nog niet ken.
De omgang in het kwade,
is als de laagste vorm van het goede.
Zijn niet velen in de hoogste hemelen
gelouterd voortgekomen uit
het laagste zwarte kwaad ?
Moet de lont niet eerst zwart worden,
om de kaars volledig te laten branden ?
Hoe zouden wij dan kunnen stellen,
dat het kwade nimmer het goede
in zich zou verbergen ?
Onze schepper van het al
heeft het goede geschonken om te ontdekken
dat we het masker van het kwade
af kunnen leggen.