Het is alweer ruim 37 jaren geleden,
dat ik speelde met jouw bevroren vingertjes
in mijn versteende hand.
Nog druipend van het geboortevocht,
Gewikkeld in een doek.
Liggend in mijn rechterarm,
Bewegingloos, het leven reeds verlaten.
Tranen vloeiden uit mijn ogen,
Omdat mijn verlangen was verwoest.
Het is nu ruim 5 jaren geleden,
dat ik speelde met jouw roze bewegende vingertjes,
Die zochten naar mijn warme hand.
Een geur van Zwitsal om je heen,
Gewikkeld in een doek.
Liggend op mijn rechterarm.
Jouw oogjes staarden in de mijne.
Opnieuw vloeiden tranen uit mijn ogen
maar nu, door het intens 1 worden van hart.
Leonard Zonneveld